Toen ik 19 jaar was reed ik 's ochtends om half 5 op de fiets terug naar huis. Ik was naar een verjaardag geweest. Bang was ik niet, het was rustig op de weg. Nabij de Linnaeushof in Bennbroek hoorde ik een auto aankomen, hij minderde vaart, ik hoorde de deuren opengaan. Ik kan je niet zeggen hoe bang ik was en begon te bidden. Het gevolg was dat ze zeiden: "Laat die lelijkerd maar lopen!" terwijl ik een knap meisje was. Er moet een wonder gebeurd zijn waarbij zij a.h.w een gefilterd beeld kregen. Dank aan God en zijn helpers!