Enkele weken geleden was ik met een bevriend stel op vakantie. Zij weten van mij niet dat ik geloof. Sterker nog; zij zijn er behoorlijk op tegen en vloeken er dan ook goed op los. De zwangere vrouw van het stel hoorde ik tegen haar man een aantal dagen achter elkaar zeggen dat zij zich zorgen maakte over haar ongeboren kind. Er was al redelijk veel tijd verstreken en zij had haar kindje nog niet gevoeld. Ik heb hier op een avond voor het slapen gaan gebeden en wat er de volgende ochtend gebeurde, deed mij de tranen in mijn ogen schieten:
De vrouw vertelde met trots, blijdschap en opluchting dat ze de afgelopen nacht haar kindje had voelen bewegen in haar buik! God is groot!