Hoe groot Zijn naam is!
 |
|
| Hoe groot Zijn naam is! |
Hallo Allemaal,
Vandaag zat ik in de Wederkomstkerk in Den Bosch en tijdens de zangdienst kreeg ik het op mijn hart om op mijn knieën te gaan voor de Heer.
Op het moment dat ik mijn hoofd in dankbaarheid boog begon ik te huilen uit dankbaarheid. Het huilen werd niet minder en alleen maar hoe langer hoe meer. Toch kon ik me niet bewegen om op te staan van de mat.
Op een gegeven moment zat ik zodanig te huilen dat mijn ogen dichtzaten van de tranen. Door mijn tranen heen zag ik een helder licht. Toen verloor ik alle macht en begon nog harder te huilen.
Ik kon alleen nog maar zeggen:'dank U Heer dat u voor mij de deur heeft opengedaan nadat ik zeer lang in het donker heb gelopen.' en 'Ik geef hier en nu opnieuw mijn leven aan U, het behoort U en U alleen toe. Ik weet en geloof dat U mij kunt genezen als U dat wilt, en op deze plaats vraag ik U om de handicap die ik in beide polsen heb weg te nemen, maar alleen omdat U dat ook wenst.
Ik zal doorgaan met Uw stem te volgen en te doen wat U van me vraagt.' Ik denk dat ik wel 10 of 15 minuten op de grond heb gezeten en vlak voor ik opstond kon ik mezelf weer rustig terugvinden alsof Jezus mij bij de hand had genomen en een arm om me heen had gelegd. Ik was veel rustiger toen ik terug ging naar mijn plaats dan dat ik was voordat de dienst begon. Hier blijkt maar weer eens dat God de Almachtige is en ons altijd op de knieën kan krijgen als we maar naar hem luisteren en dan kun je weten dat alles goed komt.
In de preek werd ik gesterkt in de stap die ik op mijn knieën had genomen. Ik kan alleen nog tegen alle andere mensen zeggen die dit lezen en nog niet bekeerd zijn, zoek God, Hij zorgt ervoor dat alles goed komt. Het kan een lange weg zijn maar je zult prettiger leven als je samen met de Heer door het leven gaat.
Gods Zegen en zorg dat je op het goede pad blijft wandelen met de Heer.
Vandaag zat ik in de Wederkomstkerk in Den Bosch en tijdens de zangdienst kreeg ik het op mijn hart om op mijn knieën te gaan voor de Heer.
Op het moment dat ik mijn hoofd in dankbaarheid boog begon ik te huilen uit dankbaarheid. Het huilen werd niet minder en alleen maar hoe langer hoe meer. Toch kon ik me niet bewegen om op te staan van de mat.
Op een gegeven moment zat ik zodanig te huilen dat mijn ogen dichtzaten van de tranen. Door mijn tranen heen zag ik een helder licht. Toen verloor ik alle macht en begon nog harder te huilen.
Ik kon alleen nog maar zeggen:'dank U Heer dat u voor mij de deur heeft opengedaan nadat ik zeer lang in het donker heb gelopen.' en 'Ik geef hier en nu opnieuw mijn leven aan U, het behoort U en U alleen toe. Ik weet en geloof dat U mij kunt genezen als U dat wilt, en op deze plaats vraag ik U om de handicap die ik in beide polsen heb weg te nemen, maar alleen omdat U dat ook wenst.
Ik zal doorgaan met Uw stem te volgen en te doen wat U van me vraagt.' Ik denk dat ik wel 10 of 15 minuten op de grond heb gezeten en vlak voor ik opstond kon ik mezelf weer rustig terugvinden alsof Jezus mij bij de hand had genomen en een arm om me heen had gelegd. Ik was veel rustiger toen ik terug ging naar mijn plaats dan dat ik was voordat de dienst begon. Hier blijkt maar weer eens dat God de Almachtige is en ons altijd op de knieën kan krijgen als we maar naar hem luisteren en dan kun je weten dat alles goed komt.
In de preek werd ik gesterkt in de stap die ik op mijn knieën had genomen. Ik kan alleen nog tegen alle andere mensen zeggen die dit lezen en nog niet bekeerd zijn, zoek God, Hij zorgt ervoor dat alles goed komt. Het kan een lange weg zijn maar je zult prettiger leven als je samen met de Heer door het leven gaat.
Gods Zegen en zorg dat je op het goede pad blijft wandelen met de Heer.